Ben je ooit een dierenwinkel binnengelopen en verbaasd geweest over het opvallende prijsverschil tussen twee grasparkieten? Je bent zeker niet de enige! De Engelse parkiet en ‘standaard’ grasparkiet lijken op elkaar, maar er zijn ook verschillen. Wat zijn de belangrijkste kenmerken en welke soort is de beste keus voor jou?

Lees verder voor alles wat je moet weten over Engelse parkieten en hoe ze verschillen van andere grasparkieten!

Engelse parkiet: Oorsprong & geschiedenis

Waar komen Engelse parkieten vandaan, en waarom zien ze er anders uit dan normale grasparkieten? De oorsprong van de twee is in ieder geval hetzelfde. Parkieten (Melopsittacus undulatus) komen van nature voor in de droge binnenlanden van Australië.

De inheemse Aboriginals ontdekten de grasparkiet al duizenden jaren geleden. De vogeltjes waren een waardevolle voedselbron en hadden voor sommige stammen een diepe culturele betekenis.

De eerste wetenschappelijke beschrijving van de soort verscheen in 1805 in het Westen, en tegen 1850 waren grasparkieten welbekend in Engeland en ver daarbuiten. Fokkers slaagden er enkele decennia later in om verschillende kleuren te creëren, waardoor de populariteit van deze kleine papegaaitjes snel groeide.

Met dank aan selectieve fokprogramma’s ontstonden er allerlei unieke mutaties. Er zijn talloze kleurvariaties, evenals ‘kuifparkieten’ met een gek kapsel en de zeldzame ‘helikopterparkiet’. En, niet te vergeten: de Engelse parkiet!

De meeste bronnen suggereren dat de Engelse variant, die ook bekend staat als ‘exhibition budgie’ (showparkiet), voor het eerst opdook rond 1840. Zoals de benaming al aangeeft, deze mutatie populair bij vogelshows.

Je herkent een Engelse parkiet aan zijn grote voorhoofd (dat de ogen gedeeltelijk bedekt), forse lichaam en grote keelvlekken.

Engelse parkiet als huisdier

De Engelse parkiet is dus een selectief gefokte variant van de gewone grasparkiet. De variant is populair voor shows, maar zijn ze ook hun prijskaartje waard als huisdier? Veel parkietenliefhebbers zeggen volmondig ja.

Fokkers selecteren Engelse parkieten speciaal voor shows, waarschijnlijk al meer dan 180 jaar. Ze fokken hierbij niet alleen op kleur en uiterlijk, maar ook op persoonlijkheid.

Dit heeft ertoe geleid dat een Engelse parkiet veel beter kan stilzitten dan de gemiddelde grasparkiet. Het is namelijk lastig voor een jurylid om een vogel op verschillende punten te beoordelen als het beest non-stop door de kooi stuitert!

Engelse parkieten worden beschouwd als aanhankelijk, sociaal, gemakkelijk te trainen en relatief rustig (voor een papegaai dan). Het zijn fijne huisdieren als je op zoek bent naar een klein diertje voor het hele gezin.

Grasparkieten zijn kindvriendelijk en bijten over het algemeen niet, tenzij ze bang zijn. Zelfs dan doet de beet van een parkiet gelukkig meestal niet al teveel zeer.

Kunnen Engelse parkieten praten?

Ja, Engelse parkieten kunnen absoluut praten! Ondanks hun geringe grootte staan grasparkieten bekend als echte kletskousen. Ze hebben een relatief robotachtig stemmetje, maar ze kunnen onvoorstelbaar veel verschillende woorden oppikken.

Waar je wel rekening mee moet houden is dat je een Engelse parkiet mogelijk niet zo veel hoort praten als een gewone grasparkiet, aangezien ze over het algemeen wat stiller zijn.

Gewone grasparkiet vs Engelse parkiet

Voor diegenen die twijfelen tussen een gewone en Engelse parkiet, is het belangrijk om de verschillen en overeenkomsten te begrijpen. Laten we eens kijken of ze echt zo verschillend zijn!

Kunnen Engelse en gewone grasparkieten zich voortplanten?

Ja, absoluut. Beide behoren nog steeds tot dezelfde soort, Melopsittacus undulatus. Je ziet regelmatig parkieten die duidelijk een mix tussen de twee zijn.

Als je niet kunt kiezen tussen een Engelse en een normale parkiet, dan is dit misschien zelfs de ideale oplossing!

Verschillen in uiterlijk

Het is duidelijk dat het om dezelfde soort gaat, maar fokkers zijn met de ‘standaard’ variant duidelijk een andere richting ingeslagen dan met de Engelse parkiet.

Enkele van de belangrijkste verschillen in uiterlijk zijn:

• Met een maximale totale lengte van ongeveer 25 cm, zijn Engelse parkieten aanzienlijk langer dan de gewone parkieten (ongeveer 18 cm).

• Ze zijn ook zwaarder, met een maximum gewicht van 65 gram, terwijl hun kleine neefjes niet meer dan 40 gram wegen.

• Engelse parkieten hebben een groot, pluizig voorhoofd dat de ogen gedeeltelijk bedekt.

• Ze hebben ook lange, pluizige wangveren die de snavel gedeeltelijk verbergen.

• Als ze wang-/keelvlekken hebben, dan zijn die aanzienlijk groter dan bij gewone parkieten.

• Omdat ze gefokt worden voor shows, zijn de kleuren en patronen van Engelse parkieten zuiver en helder.

Verschillen in persoonlijkheid

Hoewel er verschillen zijn in het gedrag van gewone ten opzichte van Engelse grasparkieten, is het belangrijk om in gedachten te houden dat het uiteindelijk allemaal op het individu aankomt.

Engelse parkieten zijn in ieder geval nog steeds typische parkieten. Ze zijn nieuwsgierig en erg sociaal. Grasparkieten in het algemeen zijn niet agressief en bijna altijd in een goed humeur.

De Engelse variant onderscheidt zich in de volgende aspecten:

• Ze zijn doorgaans rustiger dan hun gewone tegenhangers, die vaak echte druktemakers zijn.
• Over het algemeen hebben ze een stillere*, zachtere en lagere stem. Dit geldt met name voor de mannetjes, die vaak de hele dag door babbelen.
• Ze lijken wat makkelijker te wennen aan menselijk contact.

*Onthoud dat er geen écht stille parkiet bestaat. Alle varianten maken flink herrie.

Wist je dat? Als je op zoek bent naar een rustiger papegaaitje, kun je ook een Bourke parkiet overwegen.

Verschillen in gezondheid en levensduur

Bij het veelvuldig selectief fokken met een soort kunnen problemen ontstaan, en de Engelse parkiet is hierop helaas geen uitzondering. Fokkers gebruiken soms inteelt om bepaalde uiterlijke kenmerken te verkrijgen, wat de nakomelingen in extreme gevallen kan verzwakken.

Een goede fokker zal niet toestaan dat parkieten met gezondheidsproblemen zich voortplanten. Echter duiken sommige afwijkingen natuurlijk pas later op, of blijven zelfs volledig onopgemerkt.

Het resultaat is dat Engelse parkieten vatbaarder zijn voor gezondheidsproblemen: maag/darminfecties, longproblemen, plotselinge ziekte. Hun levensduur is ook korter dan die van een normale parkiet. Zelfs met goede zorg worden de meeste Engelse parkieten niet ouder dan 10 jaar, in tegenstelling tot de gewone, die wel 15-20 jaar kan worden.

Als je een Engelse parkiet wilt, is dit zeker iets om te overwegen. Sommige papegaaienliefhebbers vermijden ze specifiek. Het is het vragen waard of het fokken van vogels puur voor het uiterlijk in plaats van voor de gezondheid meer problemen veroorzaakt dan dat het waard is.

Verschillen in prijs

De prijzen voor vogels verschillen uiteraard per gebied. Ik woon in Spanje, en hier kun je in dierenwinkels al een gewone grasparkiet kopen voor €10. Een Engelse kost je ongeveer €35, al hangt de prijs ook af van de kleur en het patroon van de parkiet.

Als je een vogel wilt van een betrouwbare fokker, dan betaal je vaak ongeveer het dubbele. Aan de andere kant kun je ook overwegen een parkiet uit een asiel te adopteren; dan betaal je vaak alleen een klein adoptiebedrag.

Nog meer vragen over Engelse parkieten, hun verzorging of hoe ze verschillen van gewone parkieten? Of wil je je eigen ervaringen met deze kleine papegaaitjes delen? Laat dan hieronder een comment achter!